Deze taart heeft als basis dit heerlijke verhaal van Rob Captein.
De avond voor ik er aan begon lag ik in bed een beetje na te denken over de dag die komen zou. Veel keukenwerk, heerlijk. Taartje maken, vlees braden en een (vegetarische) maaltijd maken met mijn oudste dochter.
Voor ik met al dat bakken en braden begin, eerst de taart, dacht ik bij mijzelf en …
Ahoi!! Ahoi!! Land in zicht!! We gaan het redden mannen, we gaan het verdomme redden!! De stem van Captein Rob klonk boven het rollen van de golven, het gieren van de wind en het kraken van het schip uit. Ik zag niets dan grijze striemen in een dodelijke haast door de gitzwarte nacht tieren. Het schip klom opnieuw omhoog, leek achterover te vallen en knalde vervolgens met gruwelijk gekraak terug op het genadeloze water. Golven sloegen over het dek en sleurde mijn benen, als ware het verse wilgentwijgjes, onder mijn lichaam vandaan. Ik viel, mijn hoofd raakte een krat, ik voelde kou maar het deerde mij niet eens meer.
Geen pijn, geen beweging.
Rust.
‘Capitano!! Capitano!! Zenzero, Capitano!!’, hoorde ik een stem in de verte roepen.
Daarna gleed ik weg.
Goed, een taartje maken dus.
Nu moet u weten: ik kook, vrouw Quest doet de boodschappen. Ik schreef dus op een briefje ‘biscuit’, maar mijn handschrift is belabberd. En dus stond er een kast vol beschuit.
Ai, ai. Zondag in wereldstad Burgwerd. Rondje langs de buren dan maar. Behalve 3x een aanbod voor een rol beschuit, geen succes.
Wat nu?
In de kast een rol ‘Sprinkels’ (of zoiets). Dat is biscuit met een laagje chocolade en besprenkeld met suiker. Hoppa, hele rol in de shredder.
De taart was een succes, hij ging helemaal op.
De bodem was te dik (een gewone rol biscuit is blijkbaar aanmerkelijk kleiner dan een mega rol Sprinkels), de smaak van gember te diep weggezakt in de chocolade en de suiker maar, de smaak en de textuur van de vulling is heel bijzonder. Heel erg lekker ook.
(Ik heb overigens wat citroenrasp over de taart gestrooid.)
Het heeft mij op een idee gebracht.
Ik ga een taart maken van een ronde, doorgesneden cake. Met deze vulling in het midden. Om te voorkomen dat de vulling ‘in de cake sopt’ ga ik een beschermlaagje maken. Van iets met gember en gembersiroop.
Zenzero, Capitano!
